Er was ineens tijd voor aandacht

Als dienstverlener op facilitair gebied konden wij doordraaien, maar het was bepaald geen business as usual. Maar het moest. In het kader van hygiëne was schoonmaken het afgelopen jaar belangrijker dan ooit. Onze opdrachtgevers vroegen ons daarom gewoon door te gaan. Met inachtneming van anderhalve meter, mondkapjes, handschoenen en geen lijflijk contact gingen onze strijders te werk. Ik had al respect voor onze mensen, maar kreeg dat nu nog meer.

Door corona verdubbelde het ziekteverzuim binnen onze organisatie. Dat legde extra druk op de mensen die wel konden werken en dat bracht extra kosten met zich mee. Of dat erg is? Los van het feit dat ik het vervelend vond voor onze mensen die het virus onder de leden kregen, lag ik er businesswise niet altijd wakker van. Want we konden alle kosten betalen en verdienden desondanks onze boterham. Er zijn bedrijven voor wie corona verwoestend was. Die hebben pas reden tot klagen.

Corona heeft ons bovendien wat geleerd. Dat we als individualist niet kunnen functioneren in tijden van een pandemie. Dat we op moeten staan om kwetsbaren te beschermen. Dat het helemaal niet leuk is om geïsoleerd te worden. Maar ook dat er in sociaal opzicht rust was. We hoefden niet naar verplichte nummertjes, zoals verjaardagen en andere feestjes. We hoefden in het weekend niet alle sportwedstrijden van onze kinderen af te struinen. We moesten na negen uur ’s avonds binnen zijn en hadden alle tijd om aan de keukentafel goede gesprekken te voeren, een spelletje te doen en om samen wat in huis te klussen. Met andere woorden, we hadden ineens meer aandacht voor de mensen die we lief hebben. En aandacht maakt de hele wereld mooier.