Blomwerk in het donker

Blomwerk in het donker

Op de tast een creatief bloemwerk maken

Op de tast een creatief bloemwerk maken
In de workshop ‘Blomwerk in het donker’ maken blinden en zienden met een ‘zwarte bril’ op (dus voor hen is het ook donker), elk een eigen bloemwerk. Horen, ruiken, proeven en vooral voelen zijn dan ineens heel belangrijk. Alles gaat op de tast. De rare bobbeltjes van een pompoen, het bijna gladde blad van de galex, de zachte en bijna kriebelende takjes van de dadel, maar ook het koude, vlijmscherpe staal van een snoeischaar. 

‘Blomwerk in het donker’ is een nieuwe workshop ontwikkeld door meesterbinder Diny Blom van Blomatelier Floral Design in samenwerking met ervaringsdeskundige Bonnie de Heij, haar zicht is maar 5 procent. In de workshop ervaren zienden iets van de wereld van (bijna) blinden. En het resultaat is altijd een bijzonder bloemwerk.

De workshop is te boeken voor groepen van 8 - 12 personen in het Blomatelier aan de Molenwerf, het oudste straatje van Gouda en voor grotere groepen op een eigen locatie.

Blomatelier en Bonnie de Heij gaan met deze workshop ook het land in. De gebruikte materialen zijn afhankelijk van het seizoen en de workshop kan nog uitgebreid worden met een fijnproeverij en borrel. Bel of mail voor overleg en data: 0653939699,diny@blomatelier.nl of via www.blomatelier.nl

Journalist Marc Couwenbergh nam deel aan ‘Blomwerk in het donker’ en schreef over zijn ervaringen:
Met het opzetten van de ‘zwarte bril’ ben ik in een andere wereld terecht gekomen. Het is nu aardedonker. Ik knipper met mijn ogen, maar het blijft even donker. Bang om tegen één van de vele bloemwerken in het Blomatelier te stoten, blijf ik maar stil staan. Een hand pakt mijn hand en legt die op een schouder, dat voel ik. “Hou mij maar vast, dan lopen we naar de werktafel,” hoor ik Bonnie de Heij zeggen. Zij is de ervaringsdeskundige van deze workshop ‘Blomwerk in het donker’ van meesterbinder Diny Blom. Bonnie is slechtziend, haar zicht is ongeveer 5 procent, maar nu vertrouw ik erop dat zij me veilig door het Blomatelier loodst. Bij de werktafel laat Bonnie me een bloemwerk voelen. “Zoiets gaan we maken.” Voorzichtig laat ik mijn handen er over glijden terwijl Bonnie vertelt wat het is: het gaas waarin al het groen zit vastgestoken, een glazen vaasje voor een zonnebloem, die heel veel zachte blaadjes heeft, terwijl het hart prikkelig is. Ondertussen komen andere deelnemers aan de workshop binnen. Het lukt om stemmen en namen te koppelen. Om iets aan elkaar door te geven, moeten onze handen steeds weer elkaar zoeken. Elke handeling gaat letterlijk op de tast. Het is zaak om goed te onthouden waar wat ligt. “Ordening is heel belangrijk,” benadrukt Bonnie. “Mijn man moet in huis alles precies op zijn plaats leggen, anders kan ik niets terugvinden.” De geur van koffie verschilt gelukkig nadrukkelijk van die van het vele groen, zodat het me lukt om mijn kopje koffie te vinden, zonder het om te stoten. Met de informatie die mijn vingers verzamelen, probeer ik een beeld te vormen van de creatie die ik maak: het gaas waarin ik golven heb gevouwen, de lange rietstengels die eruit moeten steken, als de masten van een zeilschip. “Ben je er nog?,” vraagt mijn buurvrouw, terwijl haar hand mijn arm pakt, als ik zo bezig ben dat ik haar even niet hoor. De tijd gaat ongemerkt snel. Als de ‘zwarte bril’ afgaat, is er meer dan een uur voorbij. De zonnebloem in mijn bloemwerk lijkt geler dan ooit en het groen groener. Nog een keer laat ik mijn vingers erover heen glijden. Dat voelt nu heel vertrouwd.


Reacties

WhatsApp us!