Het is maandag de 30e juni en ‘we’ hebben gisteravond net de Mexicaanse ‘burrito’s’ opgerold (met 2-1). Genoeg voor een plek in de kwartfinale. Het kan dus nog véél mooier gaan worden de komende twee weken . . . . .
Het is maandag de 30e juni en ‘we’ hebben gisteravond net de Mexicaanse ‘burrito’s’ opgerold (met 2-1). Genoeg voor een plek in de kwartfinale. Het kan dus nog véél mooier gaan worden de komende twee weken . . . . .
Tijd dus om serieus voorbereidingen te treffen voor hét hoogtepunt van het jaar, de traditionele grachtentocht. En bij het ONDB staat die nú al vast, namelijk op dinsdag de 15e juli, vanaf Olympia Charters in Warmond naar de Leidse grachten. Twee dagen dus na die ene finale, waar we ook allemaal bij hopen te zijn. Wat zou het mooi zijn als ook wij ons straks kunnen laten toejuichen . . . . . , maar dan in de Leidse grachten. Gewoon allemaal nog een dagje extra in ons oranje juichpak lopen lijkt me in dat geval de beste optie.
Maar of het Nederlands elftal het ook allemaal gaat halen is nog verre van zeker, hoewel ik natuurlijk van harte hoop dat ze niet alsnog ‘de boot missen’ of ‘het schip ingaan’. Of dat laatste eigenlijk juist wel, maar dan in Amsterdam, en dan uiteraard ook voor een ‘grachtentourtje’. Ik zou mijn woonboot daar voor de zekerheid nog maar snel even bijverzekeren.
Sport verbroedert een natie; of het nu hockey, tennis, golf of voetbal is. Het is al snel ‘Oranje boven’ en de meest fanatieke clubsupporters blijken ineens toch één gemeenschappelijk doel te kunnen hebben: namelijk sámen kampioen worden, zelfs met hun grootste vijanden van ‘010’ of ‘020’ erbij. De nationale sportbeleving kan de clubliefde dan royaal overstijgen, maar dat kan tussen de verschillende naties dan juist weer tot meer afstand leiden, zeker met al dat social-media-gebeuren van tegenwoordig.
Zo zal Arjan Robben voorlopig beter niet op vakantie in Mexico kunnen gaan, ziet de KLM het aantal Mexicaanse passagiers in één keer halveren en is zelfs Nicolette van Dam over het (Colombiaanse) ‘lijntje’ gegaan (of eigenlijk gestruikeld en daarmee dus gelijk Unicef-ambassadrice-af). Het kan snel gaan vandaag de dag . . . . .
Belangrijk blijft het dus om altijd je hoofd erbij te houden. Ook al laaien de emoties soms hoog op; de overtreffende trap van ‘leuk’ hoeft niet automatisch ‘leuker’ te zijn en die van ‘erg’ niet automatisch ‘erger’. Dat geldt in de sport zo, maar ook in het (zakelijke) leven. En daar gaat in de regel eigenlijk nog veel te veel mee mis. Ontgroeningen worden doorgaans elk jaar erger, want ja, je moet een ander blijkbaar minimaal aandoen wat jezelf al eerder overkomen is. Voetbalgeweld idem dito, net zoals etnische zuiveringen, burenruzies, groepsverkrachtingen, het Palestijnse conflict, pesten, etc. En toch zouden ook die ‘spiralen’ ooit eens te doorbreken moeten zijn.
Wat dat betreft is het heel knap dat we, terugkijkend naar ons eigen verleden, ons zo hebben laten ‘heropvoeden’ dat we inmiddels met een poepzakje achter onze hond aan lopen en dat we uit onszelf niet roken waar dat niet hoort. En wie had dat in de zeventiger jaren nou ooit durven voorspellen ? Kennelijk is het daar wel gelukt om op intrinsieke wijze de verandering te bewerkstelligen. Gewoon omdat, als je goed nadenkt, het helemaal niet fijn is om door een hondendrol te glijden of in een doorrookte ruimte te staan.
Dus laten we niet alleen hopen dat Oranje zegeviert, maar laten we vooral ook hopen dat de ratio zegeviert. Want daarmee kunnen belangrijke strepen gezet worden achter kennelijk nog onverwerkte zaken uit het verleden . . . . .
Hans Zwetsloot
(voorzitter ONDB)
